Adam Joseph Copeland, znany jako Edge (ur. 30 października 1973[1] w Orangeville (Ontario) w prowincji Ontario) – kanadyjski były wrestler. Zakończył karierę 11 kwietnia 2011 r. na SmackDown, ze względu na neuropraksję (zablokowanie funkcji nerwów). Dalszy aktywny udział Edge'a na ringu był niemożliwy, gdyż mógłby doprowadzić do paraliżu, a nawet śmierci.
Zdobył sławę jako członek tag-teamu Edge & Christian, u boku swojego przyjaciela Jasona Reso, znanego pod pseudonimem Christian. Zdobył 12 tytułów tag team w federacji WWE, dzięki czemu jest rekordzistą w ilości zdobyć pasa tag-teamów. Edge 4 razy posiadał pas WWE Championship, oraz 11 razy pas World Heavyweight Championship, jest to także rekord w ilości zdobycia pasów World Heavy weight Champion. W 2001 wygrał turniej King of the Ring, a w 2005 Money In The Bank Ladder Match na WrestleManii 21. Edge powrócił na gali Royal Rumble 2010 po półrocznej przerwie i w tym samym roku wygrał Royal Rumble Match. Na WrestleManii 27 obronił pas przeciwko Alberto Del Rio. W kwietniu 2011 oznajmił koniec kariery z powodu problemów zdrowotnych. Na SmackDown! 15 kwietnia 2011 odbyło się oficjalne pożegnanie Edge'a. 31 marca 2012 został on oficjalnie wprowadzony jako nowy członek WWE Hall of Fame.
Początki[edytuj]
Kariera wrestlera[edytuj]
Początki[edytuj]
Zadebiutował w 1992. Na początku, w latach dziewięćdziesiątych XX wieku Copeland brał udział w walkach koła niezależnego w Ontario. Stał się członkiem tag teamu Sex and Violence, współtworząc go z Joe Legend. W roku 1997 ich tag team stał się częścią stajni pod nazwą Thug Life, w skład której wchodzili Legend, Hardcastle, Christian Cage (przyjaciel Copeland'a z dzieciństwa, Jason Reso), Bill Skullion i Rhino Richards. W ciągu swojej kariery w kole niezależnym, Adam Copeland zdobył ICW/MWCW Midwest Unified Tag Title wraz z Joe Legend.
Hardcastle i Cage byli znani jako Hard Impact przed zmianą nazwy na The Suicide Blondes. Występowali również w Japonii pod nazwą Canadian Rockers. Copeland wystąpił także na jednym z odcinków WCW Pro pod pseudonimem Damon Striker.
Copeland otrzymał szansę wystąpienia w walce w WWF (znanym teraz jako WWE) w roku 1996. Miał w tym swój udział Bret Hart, który już wcześniej widział jego występy. W 1997 roku Adam Copeland podpisał kontrakt z WWF. Od tej pory przybrał nazwę Sexton Hardcastle, jego pierwszy występ w tej federacji miał miejsce dzień po odejściu z niej Breta Harta.
World Wrestling Federation/Entertainment[edytuj]
Debiut, Edge and Christian (1998-2001)[edytuj]
W 1998 roku Copeland miał swój debiut telewizyjny. 22 czerwca na jednym z odcinków Raw is War pojawił się jako Edge, samotnik, który wchodził na ring przedzierając się przez tłum ludzi zgromadzonych na arenie. Jego gimmick opierał się na tym, że był osobą chodzącą po ulicach bez celu, atakując przechodniów. Podczas pierwszego występu telewizyjnego, Edge zmierzył się z Jose Estrada, Jr.. Wygrał tę walkę przez odliczenie przeciwnika poza ringiem. Pierwszy raz wystąpił na pay-per-view podczas gali SummerSlam. Był tajemniczym partnerem tag teamowym Sable, a walczyli przeciwko Jacqueline iMarkowi Mero. Edge i Sable wygrali ten pojedynek.
Edge zdobył swój pierwszy tytuł mistrzowski WWE Intercontinental Championship w dniu 22 lipca 1999 roku pokonując Jeffa Jarretta. Stracił pas kolejnego wieczoru, na gali Fully Loaded.
Rok 2009[edytuj]
Podczas gali PPV Royal Rumble po raz czwarty został WWE Championem pokonując Jeffa Hardy'ego. Na gali No Way Out stracił on pas mistrza przegrywając w Smackdown Elimination Chamber Match.
Przed Night of Champions zerwał ścięgno Achillesa, co wyeliminowało go ze sportu na kilkanaście miesięcy. Jego miejsce w tag teamie z Jericho zajął "Big Show".
Rok 2010 - 2012[edytuj]
Edge powrócił bez zapowiedzi jako 29. uczestnik Royal Rumble matchu. Wygrał eliminując jako ostatniego Johna Cenę, zapewniając sobie walkę o pas mistrzowski na WrestleManii 26 przeciwko Chrisowi Jericho z którym walkę przegrał. Na Fatal 4 way walczył w walce o pas WWE Championship w Fatal 4 way matchu, ale nie wygrał pasa.Na night of champions walczył w six pack challenge matchu o pas mistrzowski WWE,ale pasa nie zdobył. Walkę ostatecznie wygrał Randy Orton. Na Survivor Series 2010 zmierzył się z Kanem a stawką był pas mistrza świata wagi ciężkiej. Ostatecznie był remis. Na TLC 2010 zdobył tytuł mistrza świata wagi ciężkiej w Fatal 4 way TLC match pokonująć Kane, Alberto Del Rio i Rey Mysterio. Na gali Royal Rumble 2011 obronił tytuł mistrza świata wagi ciężkiej przeciwko Dolphowi Zigglerowi. Na Elimination Chamber 2011 obronił tytuł po raz drugi. Na Wrestlemanii 27 obronił tytuł mistrzowski wagi ciężkiej pokonująć Alberto Del Rio. Na Raw 11 kwietnia 2011 zakończył karierę wrestlera ze względu na symptomy neuropraksji. Na Smackdown 15 kwietnia 2011 odbyło się oficjalne pożegnanie Edga. 31 marca 2012 roku, dzień przed Wrestlemanią, Adam został wprowadzony do Hall of Fame. Na RAW tuż przed Extreme Rules 2012 Rated R Superstar znów się pokazał. Tym razem po to, aby uświadomić Cenie, że musi zwyciężyć na ER. Jego słowa okazały się pomocne. Na ER 2012John Cena wygrał z Brockiem Lesnarem.
Osiągnięcia[edytuj]
- Insane Championship Wrestling
- 2x ICW Street Fight Tag Team Championship - z Christianem
- New Tokyo Pro Wrestling
- 1x NTPW Pro Tag Team Championship - z Christianem
- Southern States Wrestling
- 1x SSW Tag Team Championship - z Christianem
- World Wrestling Federation / World Wrestling Entertainment
- 7x World Heavyweight Championship
- 12x World Tag Team Championship - z Christianem (7), Chrisem Benoitem (2), Hulkiem Hoganem (1), Randym Ortonem (1) i Chrisem Jericho (1)
- 4x WWE Championship
- 5x WWF/E Intercontinental Championship
- 1x WCW United States Championship
- 2x WWE Tag Team Championship - z Reyem Mysterio (1) Chrisem Jericho (1)
- Czternasty Triple Crown Champion
- King of the Ring (2001)
- Mr. Money in the Bank (2005 i 2007)
- Royal Rumble (2010)
- Slammy Award za Couple of the Year (2008)
- Slammy Award za "Oh Snap" Meltdown of the Year (2010)
- Nagrody Pro Wrestling Illustrated
- PWI Comeback of the Year (2004)
- PWI Feud of the Year (2005) with Lita vs. Matt Hardy
- PWI Feud of the Year (2006) vs. John Cena
- PWI Match of the Year (2000) z Christianem przeciwko The Dudley Boyz i The Hardy Boyz w Triangle Ladder match na WrestleManii 2000
- PWI Match of the Year (2001) z Christianem przeciwko The Dudley Boyz i The Hardy Boyz w TLC matchu na WrestleManii X-Seven
- PWI Most Hated Wrestler of the Year (2006)
- PWI Most Improved Wrestler of the Year (2001)
- Nagrody Wrestling Observer Newsletter
- Match of the Year (2002) z Reyem Mysterio przeciw Kurtowi Angle and Chrisowi Benoitowi na No Mercy
- Tag Team of the Year (2000) z Christianem
- Worst Feud of the Year (2010) przeciw Kane'owi
- Worst Worked Match of the Year (2008) przeciw Vladimirowi Kozlovowi i Triple H'owi na Survivor Series
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz