Historia Tytułów Mistrzowskich

         

Historia Tytułów Mistrzowskich WWE i WHC

 WWE Championship

WWE Championship – pas mistrzowski organizacji World Wrestling Entertainment. Jest on jednym z dwóch najważniejszych pasów WWE. Obecnym posiadaczem pasa jest The Rock, który na Royal Rumble 2013 zdobył go, pokonując CM Punka.

Historia[edytuj]

Pierwszym mistrzem był Buddy Rogers zdobywając pas 29 kwietnia 1963 roku. WWE Championship był wówczas znany pod nazwą World Wide Wrestling Federation (WWWF) World Heavyweight Championship, lecz w 1971 słowo "World" zyskało na sile kiedy to WWWF przeszło do National Wrestling Alliance. W 1979 nazwa federacji uległa zmianie na World Wrestling Federation, a tytuł zmienił nazwę na WWF Heavyweight Championship. Kiedy WWF opuściło National Wrestling Alliance w 1983 tytuł zmienił nazwę na WWF World Heavyweight Championship. Tytuł zyskał nazwę WWF Championship w 1998, wtedy to na pasie mistrza federacji WWF nigdy więcej nie używano słów "World Heavyweight".

W marcu 2001 World Wrestling Federation zakupiło World Championship Wrestling. W wyniku tego Vince McMahon zorganizował "inwazję" zawodników z WCW i ECW do WWF. W wyniku tej inwazji doszło do zjednoczenia pasa WCW Championship z pasem WWF Championship na gali Vengeance 2001. W wyniku tego Chris Jericho pokonał WCW Championa The Rocka i WWF Championa Steve Austina zdobywając oba tytuły i zostając pierwszym WWF Undisputed Championem.

WWF zmieniło nazwę na WWE i powstały dwa rostery RAW i SmackDown!, na których pas WWE Undisputed Championship' mógł być zdobyty. Jednakże kiedy Brock Lesnar zdobył pas WWE Undisputed Championship, podpisał kontrakt na wyłączność z rosterem SmackDown, że tylko na tym rosterze może być broniony ten pas. W wyniku tego roster RAW pozostał bez ważnego pasa mistrzowskiego. W wyniku akcji Lesnara menadżer RAW Eric Bischoff zaprezentował pas World Heavyweight Championship (dawny pas mistrzowski WCW) jako mistrzostwo świata na Raw wręczając pas Triple H'owi. WWE Undisputed Championship nie może być dłużej nazywany "Undisputed" (niekwestionowany), ponieważ należy tylko do jednego rosteru. W wyniku czego tytuł WWE Undisputed Championship zmienił ostatecznie nazwę na WWE Championship.

Mistrzostwo WWE było na Smackdown do 6 czerwca 2005 roku, kiedy to ówczesny WWE Champion John Cena przeszedł w wyniku Draftu na Raw. WWE Championship powrócił na Smackdown 3 lata później, gdyż podczas Draftu 2008 ówczesny WWE Champion Triple H przeszedł na SD, lecz 13 kwietnia 2009 roku WWE Title powrócił na Raw, gdzie jest do dziś.

Specjalny pas WWE wykonywany był dla siedmiu wrestlerów: Billy Graham, Ultimate Warrior, Sgt. Slaughter, Stone Cold Steve Austin, John Cena i Edge. The Miz

Najwięcej, 10 razy pas posiadał John Cena 8 razy HHH, po 6 razy pas zdobyli: Hulk Hogan, Stone Cold Steve Austin i Randy Orton, 5 razy Bret Hart, The Undertaker i Kurt Angle.

Siedmiu wrestlerów trzymało pas dłużej niż 365 dni bez przerwy: Bruno Sammartino, Pedro Morales, Bob Backlund, Hulk Hogan, Randy Savage, John Cena i CM Punk. Bruno Sammartino jest jedynymwrestlerem, który dwukrotnie trzymał pas ponad rok bez przerwy. Pierwsza passa trwała 2803 dni (7 lat 8 miesięcy i 1 dzień), natomiast druga 1237 dni (3 lata 4 miesiące i 20 dni). Pierwsze panowanie jest uznawane za najdłuższe w wrestlingu. Dnia 18 lutego 2013 roku Dwayne "The Rock" Johnson zaprezentował nowy pas WWE Championship

Statystyki[edytuj]

	Zawodnik	Dane liczbowe i wyrazowe	Uwagi
Najczęściej posiadał	John Cena	10 razy	Ma największą ilość posiadania pasa WWE Championship
Najdłużej posiadał	Bruno Sammartino	2803 dni	Posiadał go 7 lat i 247 dni.
Najkrócej posiadał	Randy Orton	3 min
Najstarszy mistrz	Vince McMahon	54 lata	Oddał tytuł po 6 dniach.
Najmłodszy mistrz	Brock Lesnar	25 lat
Najcięższy mistrz	Yokozuna	258 kg
Najlżejszy mistrz	Rey Mysterio	80 kg	Przegrał tytuł w ten sam dzień

Stan na 20 lutego 2013

Zawodnik	Długość posiadania
1. Bruno Sammartino	2803
2. Hulk Hogan	1474
3. Bruno Sammartino	1237
4. Pedro Morales	1027
5. Bob Backlund	648
6. CM Punk	434
7. John Cena	380
8. Randy Savage	371
9. CM Punk	369
10. Diesel	358
11. Billy Graham	296
12. Ultimate Warrior	293
13. John Cena	280
14. Yokozuna	280
15. John "Bradshaw" Layfield	280
16. Hulk Hogan	248
17. Bret Hart	248
18.Shawn Michaels	231
19. Triple H	210
20. Randy Orton	203
21. Steve Austin	175
22. Bret Hart	174
23. The Miz	160
24. Brock Lesnar	152
25. Randy Savage	149
26. Shawn Michaels	140
27. John Cena	133
28. Bret Hart	133
29. The Undertaker	133
30 . Eddie Guerrero	133
31. Kurt Angle	126
32. Brock Lesnar	119
33. The Rock	119
34. Triple H	118
35. Kurt Angle	105
36. Bret Hart	98
37. Chris Jericho	98
38. Sheamus	91
39. Steve Austin	91
40. Steve Austin	90
41. Randy Orton	90
42.John Cena	85
43. Brock Lesnar	84
44. Ric Flair	77
45. Edge	76
46. Hulk Hogan	70
47. Triple H	70
48. Sheamus	70
49. Randy Orton	66
50. Sgt. Slaughter	64
51. Sycho Sid	63
52. The Undertaker	63
53. Steve Austin	62
54. John Cena	59
55. Steve Austin	56
56. Steve Austin	55
57. Kurt Angle	51
58. Big Show	50
59. Triple H	49
60. Rock	44
61. Jeff Hardy	42
62. Randy Orton	42
63. Ric Flair	41
64. The Rock	41
65. The Undertaker	36
66. Batista	35
67. Triple H	35
68. The Rock	35
69. Triple H	35
70. The Rock	35
71. Sycho Sid	34
72. Iron Sheik	28
73. Hulk Hogan	28
74. Big Show	28
75. Mick Foley	26
76. Shawn Michaels	25
77. John Cena	39
78. The Rock	24 (obecnie)
79. Triple H	22
80. Rob Van Dam	22
81. Randy Orton	21
82. Ivan Koloff	21
83. The Rock	21
84. Edge	21
85. Edge	21
86. Edge	21
87. John Cena	21
88. Mankind	20
89. Buddy Rogers	18
90. Kurt Angle	15
91. The Undertaker	15
92. Mr McMahon	6
93. Batista	2
94. The Rock	2
95. Hulk Hogan	1
96. Bret Hart	1
97. Kane	1
98. Mankind	1
99. Triple H	<1
100. Randy Orton	<1
101. Yokozuna	<1
102. André the Giant	<1
103. Rey Mysterio	<1

   World Heavyweight Championship

World Heavyweight Championship – pas mistrzowski organizacji World Wrestling Entertainment, należącym do rosteru SmackDown. World Heavyweight Championship dawniej był znany jako WCW Championship. Kiedy WWE wykupiło WCW, połączono WWF Championship z mistrzostwem WCW i powstał WWE Undisputed Championship, który mógł być zdobyty i na Raw i na SmackDown. Gdy Brock Lesnar zdobył ten tytuł, podpisał umowę dzięki której ustalono, że tylko na SmackDown Undisputed Championship może być broniony. W związku z tym General Manager Raw Eric Bischoff zaprezentował pas World Heavyweight Championship jako dawny pas WCW wręczając nowy tytuł Triple H’owi 2 września 2002 roku. World Heavyweight Championship był najważniejszym pasem na Raw do Draftu 2005, kiedy to ówczesny mistrz Batista przeszedł na SmackDown. Mistrzostwo wagi ciężkiej powróciło na Raw 30 czerwca 2008, kiedy to CM Punk jako gwiazda Raw wykorzystał walizkę Money in the Bank na Edge’u. Mistrzostwo przeszło z powrotem na SmackDown 15 lutego 2009 roku, gdy Edge jako zawodnik SmackDown! zdobył pas, lecz tytuł wrócił na Raw 5 kwietnia, gdy John Cena pokonał Edge’a i zabrał znów pas na RAW. Edge odzyskał tytuł 3 tygodnie później, poprzez wygraną z Ceną. Pas wagi ciężkiej dzięki temu znów przeszedł na SmackDown, gdzie jest do dziś.

World Heavyweight Championship dawniej był znany jako WCW Championship. Kiedy WWE wykupiło WCW, połączono WWF Championship z mistrzostwem WCW i powstał WWE Undisputed Championship, który mógł być zdobyty i na Raw i na SmackDown. Gdy Brock Lesnar zdobył ten tytuł, podpisał umowę dzięki której ustalono, że tylko na SmackDown Undisputed Championship może być broniony. W związku z tym General Manager Raw Eric Bischoff zaprezentował pas World Heavyweight Championship jako dawny pas WCW wręczając nowy tytuł Triple H'owi 2 września 2002 roku.Historia[edytuj]

World Heavyweight Championship był najważniejszym pasem na Raw do Draftu 2005, kiedy to ówczesny mistrz Batista przeszedł na SmackDown. Mistrzostwo wagi ciężkiej powróciło na Raw 30 czerwca 2008, kiedy to CM Punk jako gwiazda Raw wykorzystał walizkę Money in the Bank na Edge’u. Mistrzostwo przeszło z powrotem na SmackDown 15 lutego 2009 roku, gdy Edge jako zawodnik SmackDown! zdobył pas, lecz tytuł wrócił na Raw 5 kwietnia, gdy John Cena pokonał Edge’a i zabrał znów pas na RAW. Edge odzyskał tytuł 3 tygodnie później, poprzez wygraną z Ceną. Pas wagi ciężkiej dzięki temu znów przeszedł na SmackDown!, gdzie jest do dziś.

Obecnym World Heavyweight Championem jest Dolph Ziggler, który zainkasował walizkę Money in the Bank na Albercie Del Rio na WWE RAW 08.04.2013r.

Rekordy[edytuj]

Rekord	Posiadacz rekordu	Wielkość
Najwięcej wygranych	Edge	11 razy
Najdłuższe posiadanie	Batista	282 dni
Najkrótsze posiadanie	Big Show	40 sekund
Najstarszy posiadacz	The Undertaker	44 lata i 194 dni
Najmłodszy posiadacz	Randy Orton	24 lata i 137 dni
Najcięższy posiadacz	Big Show	220 kg
Najlżejszy posiadacz	Rey Mysterio	80 kg
Najwyższy posiadacz	The Great Khali	222 cm
Najniższy posiadacz	Rey Mysterio	169 cm

Posiadanie[edytuj]

Stan na kwiecień 16, 2013.

#	Wrestlers	Reign	Data	Dni utrzymania	Lokalizacja	Wydarzenie	Notes	Ref
1	Triple H	1	2 września 2002	76	Milwaukee	Raw	Triple H otrzymał pas od Generalnego Managera Erica Bischoffa. Pokonał także Intercontinental Championa Kane’a na gali No Mercy 20 października 2002 roku i połączył pas interkontynentalny z pasem wagi ciężkiej	[1][2]
2	Shawn Michaels	1	17 listopada 2002	28	Nowy Jork	Survivor Series (2002)	Był to pierwszy Elimination Chamber Match, z udziałem Chris Jericho,Booker T, Rob Van Dam, & Kane	[3][4]
3	Triple H	2	15 grudnia 2002	280	Sunrise	Armageddon (2002)	Był to Three Stages of Hell match	[5][6]
4	Goldberg	1	21 września 2003	84	Hershey	Unforgiven (2003)	Był to career vs. title match.Był to Carrer vs. Title match	[7][8]
5	Triple H	3	14 grudnia 2003	91	Orlando	Armageddon (2003)	Był to three–way match, z udziałem Kane.	[9][10]
6	Chris Benoit	1	14 marca 2004	154	Nowy Jork	WrestleMania XX	Był to three–way match, z udziałem Shawn Michaels.
7	Randy Orton	1	15 sierpnia 2004	28	Toronto	SummerSlam (2004)	W wieku 24 lat Randy Orton został najmłodszym posiadaczem tytułu WWE w historii.	[11][12]
8	Triple H	4	12 września 2004	85	Portland	Unforgiven (2004)		[13][14]
–	Wakat	–	29 listopada 2004	–	Baltimore	Raw	Tytuł zawieszono po tym jak Edge odliczył Chrisa Benoita, gdy w tym samym czasie Benoit zmusił Edg’a do poddania. Był to Triple Threat Match, w którym udział brał także Triple H	[15][16]
9	Triple H	5	9 stycznia 2005	84	San Juan	New Year’s Revolution (2005)		[15][17]
10	Batista	1	3 kwietnia 2005	282	Los Angeles	WrestleMania 21		[18][19]
–	Wakat	–	10 stycznia 2006	–	Filadelfia	SmackDown!	Batista był zmuszony oddać tytuł po tym jak doznał kontuzji tricepsa. Wyemitowano 13 stycznia 2006.	[20][21]
11	Kurt Angle	1	10 stycznia 2006	82	Filadelfia	SmackDown!	Angle zdobył pas wygrywając 20-osobowy Battle Royal. Wyemitowano 13 stycznia 2006	[20][21]
12	Rey Mysterio	1	2 kwietnia 2006	112	Rosemont	WrestleMania 22	Był to three–way match, z udziałem Randy'ego Ortona	[22][23]
13	King Booker	1	23 lipca 2006	126	Indianapolis	The Great American Bash (2006)		[24][25]
14	Batista	2	26 listopada 2006	126	Filadelfia	Survivor Series (2006)		[26][27]
15	Undertaker	1	1 kwietnia 2007	37	Detroit	WrestleMania 23		[28][29]
16	Edge	1	8 maja 2007	70	Pittsburgh	SmackDown!	Edge wykorzystał walizkę Money in the bank Wyemitowano 11 maja 2007.	[30][31]
–	wakat	–	17 lipca 2007	–	Laredo	SmackDown!	Edge był zmuszony oddać tytuł w wyniku kontuzji. Wyemitowano 20 lipca 2007.	[32][33]
17	The Great Khali	1	17 lipca 2007	61	Laredo	SmackDown!	Khali zdobył pas wygrywając 20-osobowy battle royal. Wyemitowano 20 lipca 2007.	[32][33]
18	Batista	3	16 września 2007	91	Memphis	Unforgiven (2007)	Był to three–way match, z udziałem Rey Mysterio.	[34][35]
19	Edge	2	16 grudnia 2007	105	Pittsburgh	Armageddon (2007)	Był to three–way match, z udziałem The Undertaker.	[36][37]
20	Undertaker	2	30 marca 2008	30	Orlando	WrestleMania XXIV		[38][39]
–	wakat	–	29 kwietnia 2008	–	Atlantic City	SmackDown	General Manager Vickie Guerrero nakazała Undertakerowi oddać tytuł, jako karę za używanie niebezpiecznego submissionu Hell’s Gate. Wyemitowano 2 maja 2008.	[40][41]
21	Edge	3	1 czerwca 2008	29	San Diego	One Night Stand (2008)	Edge pokonał The Undertaker w Tables, Ladders, and Chairs matchwygrywając wakat.	[40][42]
22	CM Punk	1	30 czerwca 2008	69	Oklahoma City	Raw	Punk wykorzystał	[43][44]
23	Chris Jericho	1	7 września 2008	49	Cleveland	Unforgiven (2008)	z udziałem John „Bradshaw” Layfield, Batista, Rey Mysterio,	[45][46]
24	Batista	4	26 października 2008	8	Phoenix	Cyber Sunday (2008)		[47][48]
25	Chris Jericho	2	3 listopada 2008	20	Tampa	Raw	Był to steel cage match.	[49][50]
26	John Cena	1	23 listopada 2008	84	Boston	Survivor Series (2008)		[51][52]
27	Edge	4	15 lutego 2009	49	Seattle	No Way Out (2009)	Był to Elimination Chamber match z udziałem Chris Jericho, Rey Mysterio, Mike Knox, & Kane. Edge zaatakował Kofi Kingston i zajął jego miejsce – w drugiej walce Elimination Chamber.	[53][54]
28	John Cena	2	5 kwietnia 2009	21	Houston	WrestleMania XXV	Był to three–way match, z udziałem The Big Show.	[55][56]
29	Edge	5	26 kwietnia 2009	42	Providence	Backlash (2009)	Był to Last Man Standing match.	[57][58]
30	Jeff Hardy	1	7 czerwca 2009	0	Nowy Orlean	Extreme Rules (2009)	Był to Ladder match.	[59][60]
31	CM Punk	2	7 czerwca 2009	49	Nowy Orlean	Extreme Rules (2009)		[60][61]
32	Jeff Hardy	2	26 lipca 2009	28	Filadelfia	Night of Champions (2009)		[62][63]
33	CM Punk	3	23 sierpnia 2009	42	Los Angeles	SummerSlam (2009)	Był to Tables, Ladders, and Chairs match.	[64][65]
34	Undertaker	3	4 października 2009	140	Newark	Hell in a Cell (2009)	Był to Hell in a Cell match.	[66][67]
35	Chris Jericho	3	21 lutego 2010	37	St. Louis	Elimination Chamber (2010)	Był to Elimination Chamber match, z udziałem John Morrison, R-Truth,CM Punk & Rey Mysterio	[68]
36	Jack Swagger	1	30 marca 2010	82	Las Vegas	SmackDown		[69]
37	Rey Mysterio	2	20 czerwca 2010	28	Uniondale	Fatal 4-Way	Był to Fatal 4-Way match, z udziałem The Big Show & CM Punk.	[70]
38	Kane	1	18 lipca 2010	154	Kansas City	Money in the Bank	Kane zrealizował kontrakt z walizki SmackDown	[71]
39	Edge	6	19 grudnia 2010	58	Houston	TLC: Tables, Ladders & Chairs (2010)	Był to fatal–four way match Tables, Ladders, and Chairs match, z udziałem Alberto Del Rio & Rey Mysterio.	[72]
40	Dolph Ziggler	1	15 lutego 2011	0	San Diego	SmackDown		[73]
41	Edge	7	15 lutego 2011	56	San Diego	SmackDown		[74]
–	wakat	–	12 kwietnia 2011	–	Albany	SmackDown		[75]
42	Christian	1	1 maja 2011	2	Tampa	Extreme Rules (2011)		[76]
43	Randy Orton	2	3 maja 2011	75	Orlando	SmackDown		[77]
44	Christian	2	17 lipca 2011	28	Rosemont	Money in the Bank (2011)		[78][79]
45	Randy Orton	3	14 sierpnia 2011	35	Los Angeles	SummerSlam (2011)	Był to No Holds Barred Match.	[80]
46	Mark Henry	1	18 września 2011	91	Buffalo	Night of Champions (2011)		[81]
47	Big Show	1	18 grudnia 2011	0	Baltimore	TLC: Tables, Ladders & Chairs (2011)	Był to chairs match. Panowanie trwało 1 minutę i 53 sekund, było to najkrótsze utrzymanie tytułu w historii.	[82]
48	Daniel Bryan	1	2011 grudnia 18	105	Baltimore	TLC: Tables, Ladders & Chairs (2011)	Daniel Bryan zrealizował Money in the Bank contract na TLC: Tables, Ladders & Chairs (2011), po tym jak Big Show został znokautowany przez Mark Henry po ich wcześniejszej walce.	[83]
49	Sheamus	1	1 kwietnia 2012	210	Miami Gardens	WrestleMania XXVIII	Sheamus pokonał Daniela Bryana w 18 sekund, najszybszy czas walki w historii WrestleManii.	[84]
50	Big Show	2	28 października 2012	72	Atlanta	Hell in a Cell		[85]
51	Alberto Del Rio	1	8 stycznia 2013	90	Miami	SmackDown	Był to Last Man Standing match. Wyemitowano 11 stycznia 2013	[86]
52	Dolph Ziggler	2	8 kwietnia 2013	8	New Jersey	WWE RAW	Dolph Ziggler zrealizował Money in the Bank contract na WWE RAW, po walce Alberta Del Rio z Jackiem Swaggerem.

Lista utrzymania dni[edytuj]

Symbol	Oznaczenie
†	Obecny posiadacz

Stan na kwiecień 16, 2013.

LP [1]	Wrestler	# Ilość posiadań	Dni utrzymania
1	Triple H	5	616
2	Batista	4	507
3	Edge	7	409
4	Sheamus	1	210
5	The Undertaker	3	207
6	CM Punk	3	160
7	Chris Benoit	1	154
8	Kane	1	154
9	Rey Mysterio	2	140
10	Randy Orton	3	138
11	King Booker	1	126
12	Chris Jericho	3	106
13	John Cena	2	105
14	Daniel Bryan	1	105
15	Mark Henry	1	91
16	Alberto Del Rio	1	90
17	Goldberg	1	84
18	Kurt Angle	1	82
19	Jack Swagger	1	82
20	Big Show	2	74
21	The Great Khali	1	61
22	Christian	2	30
23	Jeff Hardy	2	28
24	Shawn Michaels	1	28
25	Dolph Ziggler	2	8+

 

Historia tytułów IC i US

WWE Intercontinental Championship

Historia[edytuj]

Intercontinental Championship było oryginalnie zwane (WWF) Intercontinental Heavyweight Championship. 15 września 1979 roku, Pat Patterson został pierwszym posiadaczem tego tytułu. Tytuł ten powstał w wyniku unifikacji WWF North American Heavyweight Championship oraz South American Heavyweight Championship podczas turnieju, odbywającego się w Rio de Janeiro. Dopiero jakiś czas później tytuł zmienił nazwę na WWF Intercontinental Championship.

W marcu 2001 roku, World Wrestling Federation kupiło World Championship Wrestling. Krótko po tym, doszło do tzw. "Inwazji" w wyniku, której Alliance (złożona z wrestlerów WCW oraz ECW) została kompletnie rozmontowana. Podczas gali Survivor Series 2001, tytuł został zunifikowany z WCW United States Championship. Ówczesny WCW US Champion Edge pokonał pokonał Mistrza Interkontynentalnego Testa. Pas Stanów Zjednoczonych stał się nieaktywny, zaś Edge został Intercontinental Championem.

Po tym jak, w 2002 roku, World Wrestling Federation zostało zmuszone do zmiany nazwy na World Wrestling Entertainment, w związku z czym tytuł zmienił nazwę na WWE Intercontinental Championship. Następnie tytuł zunifikowano z European Championship 22 lipca 2002. 26 sierpnia zunifikowano go z WWE Hardcore Championship. ówczesny IC Champion Rob Van Dam pokonał Mistrza Europy Jeffa Hardy'ego, a także Hardcore Championa, Tommy'ego Dreamera. Dzięki temu Van Dam został nazwany ostatnim Hardcore i European Championem. Do kolejnej unifikacji doszło podczas No Mercy 2002, kiedy World Heavyweight Champion Triple H, pokonał Intercontinental Championa Kane'a. Jednakże, w maju 2003 roku ówczesny General Manager Raw Stone Cold Steve Austin reaktywował tytuł jako drugi pod względem ważności tytuł tego brandu. Pas Interkontynentalny był na Raw do 2009 roku, kiedy to Rey Mysterio zabrał ten tytuł na SmackDown, gdzie był do dnia 23 lipca 2012 r. 2 października 2011 roku na gali Hell in a Cell Cody Rhodes zmienił wygląd pasa i nazwał go WWE Classic Intercontinental Title, zaś pas o starym wyglądzie wrzucił do papierowej torby.The Miz zawodnik z RAW pokonał mistrza IC Christiana i ten tytuł z powrotem wrócił na RAW

Obecny Mistrz[edytuj]

Obecnie Mistrzem Interkontynentalnym jest Wade Barrett, który pokonał The Miza na WWE RAW dnia 09.04.2013 r.

Statystyki[edytuj]

Rekordy[edytuj]

Rekord	Posiadacz tytułu	Liczba
Najwięcej wygranych	Chris Jericho	9
Najdłuższe posiadanie	Honky Tonk Man	454 dni
Najkrótsze posiadanie	The Mountie	2 dni
Najstarszy posiadacz	Ric Flair	56 lat 205 dni
Najcięższy posiadacz	Big Show	200 kg
Najlżejszy posiadacz	Chyna	70 kg

Historia tytułu[edytuj]

Nazwy[edytuj]

Name[1]	Years[1]
WWF Intercontinental Heavyweight Championship	15 września 1979 - 5 kwietnia 1992
WWF Intercontinental Championship	5 kwietnia 1992 - 6 maja 2002
WWE Intercontinental Championship	6 maja 2002 – 20 października 2002; od 18 maja 2003

Posiadanie[edytuj]

Stan na kwiecień 24, 2013.

#	Wrestler	Posiadanie	Data	Dni utrzymania	Lokalizacja	Wydarzenie	Uwagi
1	Pat Patterson	1	1979–09–01	233			.
2	Ken Patera	1	1980–04–21	231	Nowy Jork	Live event
3	Pedro Morales	1	1980–12–08	194	Nowy Jork	Live event
4	Don Muraco	1	1981–06–20	156	Filadelfia	Live event
5	Pedro Morales	2	1981–11–23	425	Nowy Jork	Live event
6	Don Muraco	2	1983–01–22	385	Nowy Jork	Live event
7	Tito Santana	1	1984–02–11	226	Boston	Live event
8	Greg Valentine	1	1984–09–24	285	London, Ontario	Maple Leaf Wrestling
9	Tito Santana	2	1985–07–06	217	Baltimore	Live event	Wygrał tytuł w steel cage matchu.
10	Randy Savage	1	1986–02–08	414	Boston	Live event
11	Ricky Steamboat	1	1987–03–29	65	Pontiac, Michigan	WrestleMania III
12	The Honky Tonk Man	1	1987–06–02	454	Buffalo, New York	WWF Superstars of Wrestling
13	The Ultimate Warrior	1	1988–08–29	216	Nowy Jork	SummerSlam (1988)
14	Rick Rude	1	1989–04–02	148	Atlantic City	WrestleMania V
15	The Ultimate Warrior	2	1989–08–28	216	East Rutherford, New Jersey	SummerSlam (1989)
-	wakat	-	1990–04–01	0	Toronto	WrestleMania VI	Wakat tytułu, gdy Warrior pokonał Hulka Hoganazdobywając WWF Championship.
16	Mr. Perfect	1	1990–04–23	126	Austin	WWF Superstars	Pokonał Tito Santana w finale turnieju. Walkę wyemitowano 19 maja 1990
17	The Texas Tornado	1	1990–08–27	84	Filadelfia	SummerSlam (1990)
18	Mr. Perfect	2	1990–11–19	280	Rochester	WWF Superstars
19	Bret Hart	1	1991–08–26	144	Nowy Jork	SummerSlam (1991)
20	The Mountie	1	1992–01–17	2	Springfield	Live event
21	Roddy Piper	1	1992–01–19	77	Albany	Royal Rumble (1992)
22	Bret Hart	2	1992–04–05	146	Indianapolis	WrestleMania VIII
23	The British Bulldog	1	1992–08–29	59	Londyn	SummerSlam (1992)
24	Shawn Michaels	1	1992–10–27	202	Terre Haute, Indiana	Saturday Night's Main Event
25	Marty Jannetty	1	1993–05–17	20	Nowy Jork	Raw
26	Shawn Michaels	2	1993–06–06	113	Albany	Live event
-	wakat	-	1993–09–27	0			Michaels został pozbawiony tytułu ponieważ nie bronił go przez 30 dni. -->
27	Razor Ramon	1	1993–09–27	198	New Haven, Connecticut	Raw	Ramon i Rick Martel byli ostatnimi dwoma uczestnikamibattle royal, w którym nagrodą była walka o zwakantowany tytuł w następnym tygodniu; Ramon wygrał mecz wyemitowany 11 października 1993 na tape delay. Shawn Michaels powrócił później twierdząc, że jest prawdziwym mistrzem, ponieważ nikt nie pokonał go w walce o tytuł; Ramon pokonał Michaelsa w ladder matchu 20 marca 1994 na Wrestlemanii X zostając undisputed championem.
28	Diesel	1	1994–04–13	138	Rochester	WWF Superstars
29	Razor Ramon	2	1994–08–29	146	Chicago	SummerSlam (1994)
30	Jeff Jarrett	1	1995–01–22	94	Tampa	Royal Rumble (1995)
-	wakat	-	1995–04–26	0	Moline, Illinois	Live event	Wstrzymany, gdy obrona Jarretta przeciwko Bob Hollyzakończyła sie kontrowersyjnie.
31	Jeff Jarrett	2	1995–04–26	23	Moline	Live event	Pokonał Boba Hollyego w rematchu o wakat tytułu.
32	Razor Ramon	3	1995–05–19	3	Montreal	Live event	Wygrał tytuł w ladder matchu.
33	Jeff Jarrett	3	1995–05–22	62	Trois-Rivieres	Live event
34	Shawn Michaels	3	1995–07–23	91	Nashville	In Your House 2: The Lumberjacks
35	Dean Douglas	1	1995–10–22	0	Winnipeg	In Your House 4: Great White North
36	Razor Ramon	4	1995–10–22	91	Winnipeg	In Your House 4: Great White North
37	Goldust	1	1996–01–21	71	Fresno	Royal Rumble (1996)
-	Wakat	-	1996–04–01	0	San Bernardino	Raw	Wstrzymany, gdy obrona przeciwkoSavio Vega zakończyła sie wynikiem no contest.
38	Goldust	2	1996–04–01	83	San Bernardino	Raw	Pokonał Savio Vega w rematchu. Wyemitowano 22 kwietnia 1996.
39	Ahmed Johnson	1	1996–06–23	50	Milwaukee	King of the Ring (1996)	Pierwaszy Afroamerykański Mistrz Interkontynentalny.
-	wakat	-	1996–08–12	0	Seattle	Raw
40	Marc Mero	1	1996–09–23	28	Hershey, Pensylwania	Raw
41	Triple H	1	1996–10–21	115	Fort Wayne, Indiana	Raw
42	The Rock	1	1997–02–13	74	Lowell, Massachusetts	Thursday Raw Thursday
43	Owen Hart	1	1997–04–28	97	Omaha, Nebraska	Raw is War
44	Stone Cold Steve Austin	1	1997–08–03	36	East Rutherford	SummerSlam (1997)
-	wakat	-	1997–09–08	0
45	Owen Hart	2	1997–10–05	35	St. Louis, MO	Badd Blood: In Your House
46	Stone Cold Steve Austin	2	1997–11–09	29	Montreal	Survivor Series (1997)
47	The Rock	2	1997–12–08	265	Portland	Raw is War
48	Triple H	2	1998–08–30	40	Nowy Jork	SummerSlam (1998)	Wygrał tytuł w ladder match.
-	Wakat	-	1998–10–09	0			Wakat - kontuzja.
49	Ken Shamrock	1	1998–10–12	125	Uniondale	Raw is War
50	Val Venis	1	1999–02–14	29	Memphis	In Your House: St. Valentine's Day Massacre	Billy Gunn jako sędzia specjalny.
51	Road Dogg	1	1999–03–15	14	San Jose	Raw is War
52	Goldust	3	1999–03–29	14	East Rutherford	Raw is War
53	The Godfather	1	1999–04–12	43	Detroit	Raw is War
54	Jeff Jarrett	4	1999–05–25	60	Moline	Raw is War
55	Edge	1	1999–07–24	1	Toronto	Live event
56	Jeff Jarrett	5	1999–07–25	2	Buffalo	Fully Loaded (1999)
57	D'Lo Brown	1	1999–07–27	26	Columbus	Raw is War
58	Jeff Jarrett	6	1999–08–22	56	Minneapolis	SummerSlam (1999)
59	Chyna	1	1999–10–17	56	Cleveland	No Mercy (1999)	Był to Good Housekeeping match.
60	Chris Jericho	1	1999–12–12	22	Sunrise	Armageddon (1999)
-	Chris Jericho & Chyna	1†	2000–01–03	20	Miami	Raw is War
61	Chris Jericho	2	2000–01–23	35	Nowy Jork	Royal Rumble (2000)	Jericho pokonał Chyn'e &Hardcore Holly w triple threat matchu stając się niekwestionowanym mistrzem.
62	Kurt Angle	1	2000–02–27	35	Hartford, Connecticut	No Way Out (2000)
63	Chris Benoit	1	2000–04–02	30	Anaheim	WrestleMania 2000
64	Chris Jericho	3	2000–05–02	6	Richmond	SmackDown!
65	Chris Benoit	2	2000–05–08	43	Uniondale	Raw is War
66	Rikishi	1	2000–06–20	14	Memphis	SmackDown!
67	Val Venis	2	2000–07–04	54	Fort Lauderdale	SmackDown!
68	Chyna	2	2000–08–27	8	Raleigh	SummerSlam (2000)	Wygrał tytuł intergender tag team match that pitted Chyna iEddie Guerrero przeciwko Venis & Trish Stratus
69	Eddie Guerrero	1	2000–09–04	78	Lexington	Raw is War	Był to triple threat match z udziałem Kurt Angle.
70	Billy Gunn	1	2000–11–21	19	Sunrise	SmackDown!
71	Chris Benoit	3	2000–12–10	42	Birmingham	Armageddon (2000)
72	Chris Jericho	4	2001–01–21	72	Nowy Orlean	Royal Rumble (2001)	Był to ladder match.
73	Triple H	3	2001–04–03	7	Oklahoma City	SmackDown!
74	Jeff Hardy	1	2001–04–10	6	Filadelfia	SmackDown!
75	Triple H	4	2001–04–16	34	Knoxville	Raw is War
76	Kane	1	2001–05–20	37	Sacramento	Judgment Day (2001)	Był to Texas Bullrope match.
77	A-Train	1	2001–06–26	27	Nowy Jork	SmackDown!	Był to No Disqualification match.
78	Lance Storm	1	2001–07–23	27	Buffalo	Raw is War
79	Edge	2	2001–08–19	35	San Jose	SummerSlam (2001)
80	Christian	1	2001–09–23	28	Pittsburgh	Unforgiven (2001)
81	Edge	3	2001–10–21	15	St. Louis	No Mercy (2001)	Był to ladder match.
82	Test	1	2001–11–05	13	Uniondale	Raw
83	Edge	4	2001–11–18	63	Greensboro	Survivor Series (2001)	Był to unification match
84	William Regal	1	2002–01–20	56	Atlanta	Royal Rumble (2002)
85	Rob Van Dam	1	2002–03–17	35	Toronto	WrestleMania X8
86	Eddie Guerrero	2	2002–04–21	36	Kansas City	Backlash (2002)
87	Rob Van Dam	2	2002–05–27	63	Edmonton	Raw	Był to ladder match.
88	Chris Benoit	4	2002–07–29	27	Greensboro	Raw
89	Rob Van Dam	3	2002–08–25	22	Uniondale	SummerSlam (2002)	Tytuł powrócił na Raw
90	Chris Jericho	5	2002–09–16	14	Denver	Raw
91	Kane	2	2002–09–30	20	Houston	Raw
92	Triple H	5	2002–10–20	0	North Little Rock, Arkansas	No Mercy (2002)	Był to unification match - unifikacja Intercontinental z tytułem jaki posiada Triple H World Heavyweight Championship.
-	Unifikacja tytułu	-	2002–10–20	0	North Little Rock	No Mercy (2002)	Unifikacja tytułu z tytułem World Heavyweight Championship Triple H'a.
93	Christian	2	2003–05–18	50	Charlotte	Judgment Day (2003)
94	Booker T	1	2003–07–07	34	Montreal	Raw
95	Christian	3	2003–08–10	50	Des Moines, Iowa	Live event
96	Rob Van Dam	4	2003–09–29	28	Rosemont, Illinois	Raw	Był to ladder match.
97	Chris Jericho	6	2003–10–27	0	Fayetteville	Raw
98	Rob Van Dam	5	2003–10–27	48	Fayetteville	Raw	Był to steel cage match.
99	Randy Orton	1	2003–12–14	210	Orlando	Armageddon (2003)	Mick Foley jako sędzia specjalny.
100	Edge	5	2004–07–11	57	Hartford	Vengeance (2004)
-	Wakat	-	2004–09–06	0	Wichita Falls	Raw	Wakat - kontuzja
101	Chris Jericho	7	2004–09–12	37	Portland	Unforgiven (2004)
102	Shelton Benjamin	1	2004–10–19	244	Milwaukee	Taboo Tuesday (2004)
103	Carlito	1	2005–06–20	90	Phoenix	Raw
104	Ric Flair	1	2005–09–18	155	Oklahoma City	Unforgiven (2005)
105	Shelton Benjamin	2	2006–02–20	69	Trenton, New Jersey	Raw
106	Rob Van Dam	6	2006–04–30	15	Lexington	Backlash (2006)
107	Shelton Benjamin	3	2006–05–15	41	Lubbock, Texas	Raw	Był to 3-on-2 Handicap Texas Tornado match z udziałem Sheltona Benjamina, Chris Masters i Triple H przeciwko WWE Champion John Cena i Rob Van Dam
108	Johnny Nitro	1	2006–06–25	99	Charlotte	Vengeance (2006)	Był to triple threat match z udziałem Carlito.
109	Jeff Hardy	2	2006–10–02	35	Topeka, Kansas	Raw
110	Johnny Nitro	2	2006–11–06	7	Columbus	Raw	Był to No disqualification match.
111	Jeff Hardy	3	2006–11–13	98	Manchester	Raw
112	Umaga	1	2007–02–19	56	Bakersfield	Raw
113	Santino Marella	1	2007–04–16	77	Mediolan	Raw	Był to No Holds Barred match
114	Umaga	2	2007–07–02	62	Dallas	Raw
115	Jeff Hardy	4	2007–09–02	190	Columbus	Raw
116	Chris Jericho	8	2008–03–10	111	Milwaukee	Raw
117	Kofi Kingston	1	2008–06–29	49	Dallas	Night of Champions (2008)
118	Santino Marella	2	2008–08–17	85	Indianapolis	SummerSlam (2008)
119	William Regal	2	2008–11–10	70	Manchester	Raw
120	CM Punk	1	2009–01–19	49	Rosemont	Raw	Był to No disqualification match.
121	John "Bradshaw" Layfield	1	2009–03–09	27	Jacksonville, Florida	Raw
122	Rey Mysterio	1	2009–04–05	63	Houston	WrestleMania XXV
123	Chris Jericho	9	2009–06–07	21	Nowy Orlean	Extreme Rules (2009)	Był to No Holds Barred match.
124	Rey Mysterio	2	2009–06–28	65	Sacramento	The Bash	Był to Mask vs. Title match.
125	John Morrison (formerly Johnny Nitro)	3	2009–09–01	103	Cleveland	SmackDown
126	Drew McIntyre	1	2009–12–13	161	San Antonio	TLC: Tables, Ladders & Chairs (2009)
127	Kofi Kingston	2	2010–05–23	66	Detroit	Over the Limit (2010)
128	Dolph Ziggler	1	2010–07–28	160	Laredo, Texas	SmackDown
129	Kofi Kingston	3	2011–01–04	77	Tucson, Arizona	SmackDown
130	Wade Barrett	1	2011–03–22	89	Columbus	SmackDown
131	Ezekiel Jackson	1	2011–06–19	51	Waszyngton	Capitol Punishment
132	Cody Rhodes	1	2011–08–09	236	Sacramento	SmackDown
133	The Big Show	1	2012–04–01	28	Miami Gardens	WrestleMania XXVIII
134	Cody Rhodes	2	2012-04-29	21	Rosemont	Extreme Rules (2012)	Był to Tables match.
135	Christian	4	201-05-20	64	Raleigh	Over the Limit (2012)	Na OtL Christian wygrał 20-osobowy Battle Royal o prawo walki tej samej nocy o pas IC lub US. Wybrał walkę z Codym Rhodesem i pokonał go, stając się nowym mistrzem.
136	The Miz	1	2012-07-23	85	St Louis	Raw 1000		[2]
137	Kofi Kingston	4	2012-10-16	74	Memphis	Main Event	Wyemitowano 17 października 2012
138	Wade Barrett	2	2012 grudnia 29	99	Washington, D.C.	Raw	Wyemitowano 31 Grudnia 2012
139	The Miz	2	2013 kwietnia 07	1	East Rutherford, NJ	WrestleMania 29	WrestleMania 29 pre-show.
140	Wade Barrett	3	2013 kwietnia 08	16+	East Rutherford, NJ	Raw	Było to starcie rewanżowe

(WWE) Intercontinental Championship – pas mistrzowski organizacji World Wrestling Entertainment. Początkowo był to drugi pod względem ważności pas w federacji. Obecnie jest drugim co do ważności pasem brandu SmackDown!. Do 2009 roku był na RAW, ale po Drafcie Rey Mysterio został przeniesiony razem z pasem do rosteru SmackDown.

Lista posiadania tytułu[edytuj]

Chris Jericho, jako 9-krotny posiadacz tytułu Intercontinental Championship.

Klucz

Symbol	Znaczenie
†	Obecny posiadacz tytułu
<1	Najkrótsze utrzymanie tytułu - poniżej 1 dnia.

Stan na kwiecień 24, 2013.

Rank	Wrestler	# ilość Posiadań	Dni utrzymania
1	Pedro Morales	2	619
2	Don Muraco	2	541
3	The Honky Tonk Man	1	454
4	Tito Santana	2	443
5	Razor Ramon	4	438
6	The Ultimate Warrior	2	432
7	Randy Savage	1	414
8, 9	Shawn Michaels	3	406
	Mr. Perfect	2	406
10	Shelton Benjamin	3	354
11	The Rock	2	339
12	Jeff Hardy	4	329
13	Chris Jericho	9	318
14	Jeff Jarrett	6	297
15	Bret Hart	2	290
16	Greg Valentine	1	285
17	Kofi Kingston	4	268
18	Cody Rhodes	2	257
19	Pat Patterson	1	233
20	Ken Patera	1	231
21	Rob Van Dam	6	211
22	Randy Orton	1	210
23	John Morrison	3	209
24	Wade Barrett	3	204+
25	Triple H	5	196
26	Christian	4	192
27	Edge	5	171
28	Goldust	3	168
29	Santino Marella	2	162
30	Drew McIntyre	1	161
31	Dolph Ziggler	1	160
32	Ric Flair	1	155
33	Rick Rude	1	148
34	Chris Benoit	4	142
35	Diesel	1	138
36	Owen Hart	2	132
37	Rey Mysterio	2	128
38	William Regal	2	126
39	Ken Shamrock	1	125
40	Umaga	2	118
41	Eddie Guerrero	2	114
42	Carlito	1	90
43	Wade Barrett	1	89
44	The Miz	2	86
45	Texas Tornado	1	84
46	Val Venis	2	83
47	Roddy Piper	1	77
48, 49	Ricky Steamboat	1	65
	Stone Cold Steve Austin	2	65
50	Chyna	2	64
51	British Bulldog	1	59
52	Kane	2	57
53	Ezekiel Jackson	1	51
54	Ahmed Johnson	1	50
55	CM Punk	1	49
56	The Godfather	1	43
57	Kurt Angle	1	35
58	Booker T	1	34
59, 60	Marc Mero	1	28
	Big Show	1	28
61, 62, 63	Albert	1	27
	John "Bradshaw" Layfield	1	27
	Lance Storm	1	27
64	D'Lo Brown	1	26
65	Marty Jannetty	1	20
66	Billy Gunn	1	19
67, 68	Rikishi	1	14
	Road Dogg	1	14
69	Test	1	13
70	The Mountie	1	2
71	Dean Douglas	1	<1

WWE United States Championship

(WWE) United States Championship jest pasem mistrzowskim należącym do World Wrestling Entertainment. Pierwotnie tytuł należał do National Wrestling Alliance a także World Championship Wrestling. Aktualnie jest to drugi co do wartości pas brandu Raw.

Historia[edytuj]

U.S. Championship pierwotnie nazywał się NWA United States Heavyweight Championship i należał do Mid-Atlantic Championship Wrestling. Tytuł został wprowadzony w 1975 roku, a jego pierwszym posiadaczem został Harley Race. Tytuł stał się "niekwestionowany" w styczniu 1981 roku, gdy żadna inna federacja należąca do NWA nie posiadała innego pasa Stanów. W 1986 roku stał się drugim co do ważności pasem w Mid-Atlantic Championship Wrestling, gdy Jim Crockett Promotions weszło w posiadanie NWA World Heavyweight Championship. W 1991 roku tytuł zmienił nazwę na WCW United States Heavyweight Championship, bo Jim Crockett Promotions przekształcono w World Championship Wrestling.

W marcu 2001 roku World Wrestling Federation kupiło WCW. Krótko po tym, doszło do tzw. "Inwazji" w wyniku, której Alliance (złożona z wrestlerów WCW i ECW) została kompletnie rozmontowana. Podczas Survivor Series 2001 ówczesny United States Champion Edge pokonał WWF Intercontinental Championa Testa. United Stated Championship stał się nieaktywny, zaś Edge został Intercontinental Championem.

W 2003 roku General Manager SmackDown! Stephanie McMahon reaktywowała WWE United States Championship. 23 czerwca 2008 tytuł stał się własnością ECW, gdyż ówczesny United States Champion Matt Hardy, został przedraftowany do tego rosteru. Podczas The Great American Bash 2008, Shelton Benjamin pokonał Hardy'ego i powrócił na SmackDown!. Podczas Draftu 2009 MVP przeszedł z pasem U.S. na Raw. Od tego czasu pas ten stał się drugim pod względem ważności pasem rosteru Raw.

Historia tytułu[edytuj]

Nazwy[edytuj]

Nazwa	Lata
NWA United States Heavyweight Championship (Mid-Atlantic version)	January 1, 1975–January 27, 1981
NWA United States Heavyweight Championship (Undisputed)	January 27, 1981–1991
WCW United States Heavyweight Championship	1991–2001
WCW United States Championship	2001
WWE United States Championship	2003 – do dziś

Statystyki[edytuj]

Rekord	Posiadacz tytułu	Liczba
Najwięcej wygranych	Lex Luger, Ric Flair, Chris Benoit, Wahoo McDaniel, Bret Hart	5 razy
Najdłuższe posiadanie	Lex Luger	523 dni
Najkrótsze posiadanie	Steve Austin	5 minut
Najstarszy posiadacz	Terry Funk	56 lat 85 dni
Najmłodszy posiadacz	David Flair	20 lat 121 dni
Najcięższy posiadacz	Big Show	204 kg
Najlżejszy posiadacz	Daniel Bryan	87 kg
Obecny posiadacz	Antonio Cesaro

Lista pojedyńczych posiadań[edytuj]

Klucz

Symbol	Oznaczenie
†	Obecny posiadacz
¤	Niepotwierdzone informacje co do ilości dni posiadania.

Stan na 23 kwietnia 2013.

LP	Wrestler	# ilość posiadań	Dni utrzymania
1.	Lex Luger	5	948
2.	Ric Flair	5	636¤
3.	Blackjack Mulligan	3	498
4.	Montel Vontavious Porter	2	419
5.	Greg Valentine	2	391
6.	Rick Rude	1	378¤
7.	Chris Benoit	5	357
8.	Nikita Koloff	1	328
9.	The Miz	2	321
10.	Sgt. Slaughter	2	305
11.	Magnum T.A.	2	302
12.	Wahoo McDaniel	5	289¤
13.	Barry Windham	1	283
14.	Booker T	4	271
15.	Ricky Steamboat	4	253
16.	Shelton Benjamin	1	240
17.	Steve Austin	2	240
18.	Antonio Cesaro	1	239
19.	Sting	2	234
20.	Jimmy Snuka	1	231
20.	Dustin Rhodes	2	229¤
21.	John Cena	3	221
22.	Roddy Piper	3	220
23.	Bret Hart	5	188
24.	Jeff Jarrett	3	184
25.	Harley Race	1	183
26.	Dolph Ziggler	1	182
27	Kofi Kingston	3	183+
28.	Daniel Bryan	1	176
29.	Orlando Jordan	1	173
30.	Scott Steiner	2	169
31	Santino Marella	1	167
32.	Eddie Guerrero	2	161
33.	Konnan	1	160
34.	Paul Jones	2	150
35.	The Big Show	1	147
36.	Diamond Dallas Page	2	147
37.	Dusty Rhodes	1	141
38.	Tully Blanchard	1	130
39.	Dick Slater	1	129
40.	Big Van Vader	1	117
41.	Lance Storm	3	115
42.	Curt Hennig	1	104
43.	Jim Duggan	1	100
44.	Jack Swagger	1	49
45.	Zack Ryder	1	29

WWE Tag Team Championship

WWE Tag Team Championship – pas mistrzowski tag teamowy w WWE. O ten pas mogą walczyć zawodnicy i RAW i SmackDown.

Historia

Gdy WWE zostało podzielona na brandy, pasy WWE Undisputed Championship i WWE Women's Championship trafiły na RAW i SmackDown, jako wyłączne tytuły dla każdego z tych brandów. Korzystając z możliwości wyboru rosteru, ówcześni Tag Team Champions podpisali kontrakt na wyłaczność z rosterem RAW (iż tylko na tym można walczyć o pasy mistrzów drużynowych), zabierając pas WWE Tag Team Champions na RAW, zostawiając SmackDown bez żadnego pasa mistrzów drużynowych. W rezultacie, ówczesna General Manager SmackDown Stephanie McMahon zaprezentowała nowy pas mistrzów drużyn, WWE Tag Team Championship, jako pasy mistrzowskie tag teamów wyłącznie dla rosteru SmackDown. Turniej 8 drużyn o nowe pasy WWE Tag Team Championship wygrali Kurt Angle iChris Benoit. 17 października 2007 roku, SmackDown i ECW podpisały umowę, dzięki której zawodnicy ECW mogli od tej pory starać się o pasy mistrzowskie rosteru SmackDown. Dzięki temu zawodnicy ECW John Morrison i The Miz 17 listopada 2007 roku zdobyli tytuły i zabrali je na ECW na prawie osiem miesięcy. 5 kwietnia 2009 roku, na Wrestlemanii XXV, WWE Tag Team Champions Primo i Carlito pokonali World Tag Team Champions The Miza i Johna Morrisona. Oba tytuły zostały zunifikowane (połączone) i powstał jeden tytuł mistrzów tag teamów – WWE Unified Tag Team Championship. 16 sierpnia 2010r. Generalny menadżer Raw zmienił ilość pasów z czterech (do tej pory Unified Tag Team Champion posiadał 2 pasy) na 2 (jeden na Championa) i całkowicie zmienił ich wygląd. Oficjalnego przekazania nowych pasów The Hart Dynasty dokonał Bret "The Hitman" Hart. Od tej pory pasy WWE Unified Tag Team Championship funcjonują jako WWE Tag Team Championship.

The Hart Dynasty jako WWE Tag Team Champions.

Aktualni mistrzowie[edytuj]

Obecnymi mistrzami są Kane i Daniel Bryan. Przejęli je od Kofiego Kingstona i R-Trutha na Night of Champions 2012.

Rekordy[edytuj]

Rekord	Rekordzista	Liczba
Najwięcej razy drużynowo	Edge & Christian	7 razy
Najwięcej razy indywidualnie	Edge	14 razy
Najdłuższe panowanie	Brian Kendrick & Paul London	331 dni
Najkrótsze panowanie	The Miz & John Cena	12 minut
Najstarszy posiadacz	Road Warrior Animal	45 lat 272 dni
Najmłodszy posiadacz	René Duprée	20 lat 259 dni
Najciężsi posiadacze	Big Show & Kane	367 kg
Najlżejsi posiadacze	The Brian Kendrick & Paul London	172 kg

Lista posiadania wg dni[edytuj]

Stan na 22 kwietnia 2013.

#	Drużyna	Zdjęcie	Posiadanie	Data	Dni utrzymania:	Lokalizacja	Wydarzenie	Uwagi	Ref.
WWE Tag Team Championship
1	Kurt Angle & Chris Benoit		1	20 października 2002	16	North Little Rock, AR	No Mercy (2002)
2	Edge & Rey Mysterio		1	5 listopada 2002[1]	12	Manchester, NH	SmackDown!		[2]
3	Los Guerreros (Eddie i Chavo)		1	17 listopada 2002	79	Nowy Jork	Survivor Series (2002)		[3]
4	Team Angle (Shelton Benjamin i Charlie Haas)		1	4 lutego 2003[4]	103	Filadelfia	SmackDown!		[5]
5	Eddie Guerrero (2) i Tajiri		1	18 maja 2003	44	Charlotte	Judgment Day (2003)		[6]
6	The World's Greatest Tag Team		2	1 lipca 2003[4]	77	Rochester, NY	SmackDown!		[7]
7	Los Guerreros (Eddie (3) & Chavo (2))		2	16 września 2003[4]	35	Raleigh, NC	SmackDown!		[8]
8	The Basham Brothers (Danny & Doug)		1	21 października 2003[4]	105	Albany, NY	SmackDown!		[9]
9	Rikishi & Scotty 2 Hotty		1	3 lutego 2004[10]	77	Cleveland	SmackDown!		[11]
10	Charlie Haas (3) & Rico		1	20 kwietnia 2004[10]	56	Kelowna	SmackDown!		[12]
11	The Dudley Boyz (Bubba Ray & D-Von)		1	15 czerwca 2004[10]	21	Chicago	SmackDown!		[13]
12	Billy Kidman & Paul London		1	6 lipca 2004[10]	63	Winnipeg	SmackDown!		[14]
13	René Duprée & Kenzo Suzuki		1	7 września 2004[10]	91	Tulsa	SmackDown!		[15]
14	Rey Mysterio (2) & Rob Van Dam		1	7 grudnia 2004[10]	35	Greenville, SC	SmackDown!		[16]
15	The Basham Brothers		2	11 stycznia 2005[17]	40	Tampa	SmackDown!		[18]
16	Eddie Guerrero (4) & Rey Mysterio (3)		1	20 lutego 2005	57	Pittsburgh	No Way Out (2005)		[19]
17	MNM (Joey Mercury & Johnny Nitro)		1	18 kwietnia 2005[17]	97	Nowy Jork	SmackDown!		[20]
18	The Legion of Doom (Road Warrior Animal & Heidenreich)		1	24 lipca 2005	93	Buffalo, NY	The Great American Bash (2005)		[21]
19	MNM (Mercury, Nitro & Melina)		2	25 października 2005[17]	49	Daly City, CA	SmackDown!		[22]
20	Batista & Rey Mysterio (4)		1	13 grudnia 2005[17]	14	Springfield, MA	SmackDown!		[23]
21	MNM (Mercury, Nitro & Melina)		3	27 grudnia 2005[17]	145	Uncasville	SmackDown!		[24]
22	Paul London (2) & Brian Kendrick		1	21 maja 2006	331	Phoenix	Judgment Day (2006)		[25]
23	Deuce 'n Domino		1	17 kwietnia 2007[26]	133	Mediolan	SmackDown!		[27]
24	Matt Hardy & Montel Vontavious Porter		1	28 sierpnia 2007[26]	77	Albany, NY	SmackDown!		[28]
25	John Morrison (4) & The Miz		1	13 listopada 2007[26]	250	Wichita, KS	SmackDown!		[29]
26	Curt Hawkins & Zack Ryder		1	20 lipca 2008	63	Uniondale, NY	The Great American Bash (2008)		[30]
zmiana nazwy na Unifed WWE Tag Team Championship
27	The Colóns (Carlito & Primo)		1	21 września 2008	280	Columbus, OH	SmackDown!		[31]
28	Chris Jericho & Edge (2)		1	28 czerwca 2009	28	Sacramento, CA	The Bash		[32]
29	Chris Jericho (2) i Big Show		1	26 lipca 2009	140	Filadelfia	Night of Champions		[33]
30	D-Generation X (Triple H i Shawn Michaels)		1	13 grudnia 2009	57	San Antonio, TX	TLC: Tables, Ladders & Chairs		[34]
31	ShoMiz (The Miz (2) i Big Show (2))		1	8 lutego 2010	77	Lafayette, LA	Raw		[35]
32	The Hart Dynasty (David Hart Smith i Tyson Kidd)		1	26 kwietnia 2010	146	Richmond, VA	Raw		[36]
Powrót do pierwotnej nazwy WWE Tag Team Championship
33	Cody Rhodes i Drew McIntyre		1	19 września 2010	35	Rosemont, IL	Night of Champions (2010)		[37]
34	The Nexus (John Cena i David Otunga)		1	24 października 2010	1	Minneapolis, MN	Bragging Rights (2010)		[38]
35	Nexus (Heath Slater i Justin Gabriel)		1	25 października 2010	42	Green Bay, WI	Raw		[39]
36	Santino Marella i Vladimir Kozlov		1	6 grudnia 2010	76	Louisville, KY	Raw		[40]
37	The Corre (Heath Slater i Justin Gabriel)		2	20 lutego 2011	1	Oakland, CA	Elimination Chamber (2011)		[41]
38	John Cena (2) i The Miz (3)		1	21 lutego 2011	0	Fresno, CA	Raw	najkrótsze posiadanie tytułu - około 12 minut	[42]
39	The Corre (Heath Slater i Justin Gabriel)		3	21 lutego 2011	57	Fresno	Raw		[43]
40	Kane i Big Show (3)		1	19 kwietnia 2011	34	Londyn	SmackDown		[44]
41	David Otunga (2) i Michael McGillicutty		1	23 maja 2011	91	Portland, OR	Raw		[45]
42	Evan Bourne i Kofi Kingston		1	22 sierpnia 2011	146	Edmonton, AB	Raw
43	Primo (2) & Epico		1	2012 stycznia 15	106	Oakland, CA	Live event
44	R-Truth & Kofi Kingston (2)		1	2012 kwietnia 30	139	Dayton, OH	Raw		[46]
45	Daniel Bryan & Kane (2)		1	2012 września 16	218+	Boston, MA	Night of Champions		[47]

Lista posiadania pasa[edytuj]

Stan na 22 kwietnia 2013.

Symbol	Objaśnienie
†	obecni mistrzowie

Jako drużyna[edytuj]

Paul London & Brian Kendrick (331 dni)

Rank	Team	# of Reigns	Combined Days
1	Paul London and Brian Kendrick	1	331
2	MNM (Joey Mercury & Johnny Nitro)	3	291
3	The Colóns (Carlito & Primo)	1	280
4	John Morrison and The Miz	1	250
5	Team Hell No (Daniel Bryan & Kane)	1	218+
6	Team Angle / The World's Greatest Tag Team (Charlie Haas & Shelton Benjamin)	2	180
7, 8	The Hart Dynasty (David Hart Smith & Tyson Kidd)	1	146
	Air Boom (Evan Bourne & Kofi Kingston)	1	146
9	The Basham Brothers (Doug & Danny Basham)	2	145
10	Jeri-Show (Chris Jericho & Big Show)	1	140
11	R-Truth and Kofi Kingston	1	139
12	Deuce 'n Domino	1	133
13	Los Guerreros (Eddie & Chavo Guerrero)	2	114
14	Primo and Epico	1	106
15	Nexus / The Corre (Heath Slater & Justin Gabriel)	3	100
16	Legion of Doom (Road Warrior Animal & Heidenreich)	1	93
17, 18	Kenzo Suzuki & René Duprée	1	91
	David Otunga & Michael McGillicutty	1	91
19, 20, 21	Scotty 2 Hotty and Rikishi	1	77
	Montel Vontavious Porter and Matt Hardy	1	77
	ShoMiz (Big Show & The Miz)	1	77
22	Santino Marella & Vladimir Kozlov	1	76
23, 24	Billy Kidman & Paul London	1	63
	Curt Hawkins and Zack Ryder	1	63
25, 26	Rey Mysterio & Eddie Guerrero	1	57
	D-Generation X (Triple H & Shawn Michaels)	1	57
27	Charlie Haas & Rico	1	56
28	Eddie Guerrero & Tajiri	1	44
29, 30	Rob Van Dam & Rey Mysterio	1	35
	Drew McIntyre & Cody Rhodes	1	35
31	Big Show and Kane	1	34
32	Chris Jericho & Edge	1	28
33	The Dudleys (Bubba Ray & D-Von Dudley)	1	21
34	Kurt Angle & Chris Benoit	1	16
35	Batista & Rey Mysterio	1	14
36	Edge & Rey Mysterio	1	12
37	Nexus (John Cena & David Otunga)	1	1
38	John Cena & The Miz	1	<1 (około 12 minut)

Jako wrestler[edytuj]

John Morrison, rekordzista (541 dni)

Rank	Wrestler	# of Reigns	Combined Days
1	Johnny Nitro/John Morrison	4	541
2	Paul London	2	394
3	Primo	2	386
4	Brian Kendrick	1	331
5	The Miz	3	327
6	Joey Mercury	3	291
7	Kofi Kingston	2	285
8	Carlito	1	280
9	The Big Show	3	251
10	Kane	2	252+
11	Charlie Haas	3	236
12	Eddie Guerrero	4	215
13	Daniel Bryan	1	218+
14	Shelton Benjamin	2	180
15	Chris Jericho	2	168
16, 17, 18	David Hart Smith	1	146
	Tyson Kidd	1	146
	Evan Bourne	1	146
19, 20	Doug Basham	2	145
	Danny Basham	2	145
21	R-Truth	1	139
22, 23	Deuce	1	133
	Domino	1	133
24	Rey Mysterio	4	118
25	Chavo Guerrero	2	114
26	Epico	1	106
27, 28	Justin Gabriel	3	100
	Heath Slater	3	100
29, 30	Road Warrior Animal	1	93
	Heidenreich	1	93
31	David Otunga	2	92
32, 33, 34	René Duprée	1	91
	Kenzo Suzuki	1	91
	Michael McGillicutty	1	91
35, 36, 37, 38	Rikishi	1	77
	Scotty 2 Hotty	1	77
	Matt Hardy	1	77
	Montel Vontavious Porter	1	77
39, 40	Santino Marella	1	76
	Vladimir Kozlov	1	76
41, 42, 43	Billy Kidman	1	63
	Curt Hawkins	1	63
	Zack Ryder	1	63
44, 45	Triple H	1	57
	Shawn Michaels	1	57
46	Rico	1	56
47	Tajiri	1	44
48	Edge	2	40
49, 50, 51	Rob Van Dam	1	35
	Cody Rhodes	1	35
	Drew McIntyre	1	35
52, 53	Bubba Ray Dudley	1	21
	D-Von Dudley	1	21
54, 55	Kurt Angle	1	16
	Chris Benoit	1	16
56	Batista	1	14
57	John Cena	2	1

WWE Divas Championship

WWE Divas Championship – mistrzowski pas federacji World Wrestling Entertainment. Obecną posiadaczką tytułu jest Kaitlyn. Pas ten powstał w 2008 roku i był w brandzie SmackDown!.

Pierwszą posiadaczką tego tytułu była Michelle McCool która na gali The Great American Bash pokonała Natalyę. Na gali Night of Champions 19 września 2010 zostały zunifikowane pasy Womens i Divas Championship i powstał 1 pas o nazwie Unified Divas Championship, pierwszą posiadaczką była Michelle McCool.

Najdłuższe utrzymanie tytułu Maryse Ouellet (265 dni)

Najkrótsze utrzymanie tytułu Jillian <1 (około 5 minut)

Diva z największą liczbą wygrania tytułu Eve Torres( 3 razy )

Historia posiadania tytułu[edytuj]

#	Historia posiadania pasa
Ilość posiadań	Ile razy zdobyto pas
Lokalizacja	Miasto, w którym został wygrany pas
Wydarzenie	Wydarzenie towarzyszące
—	Wakat (zawieszenie tytułu)
+	Obecna ilość dni utrzymania tytułu

#	Wrestler	Zdjęcie	Liczba zdobyć	Data zdobycia	Liczba dni	Lokalizacja	Wydarzenie	Tytuł Ostatni zwycięzca Data wygrania Royal Rumble John Cena 27 stycznia 2013 Money in the Bank (WWE Championship) John Cena 15 lipca 2012 Money in the Bank (World Heavyweight Championship) Dolph Ziggler 15 lipca 2012 Uwagi
1	Michelle McCool		1	2008-07-20	155	Uniondale	The Great American Bash (2008)	McCool pokonała Natalya i ogłosiła się mistrzynią.
2	Maryse		1	2008-12-22[1]	216	Toronto	SmackDown	Odcinek był wyemitowany 26 grudnia 2008, gościem specjalnym była Maria. 13 kwietnia 2009 Maryse została przeniesiona na Raw.
3	Mickie James		1	2009-07-26	78	Filadelfia	Night of Champions (2009)
4	Jillian		1	2009-10-12	0	Indianapolis	Raw	Najkrótsze posiadanie tytułu około 5 minut
5	Melina		1	2009-10-12	84	Indianapolis	Raw	Po wygraniu tytułu przez Jillian, zarządzono że będzie walczyć z Melina, która weszła do brandu Smackdown.
—	Wakat		—	2010-01-04	0	Dayton (Ohio)	Raw	WWE wakat (zawieszenie) tytułu, Melina - kontuzjowana
6	Maryse		2	2010-02-22	49	Indianapolis	Raw	Maryse pokonała Gail Kim w finale 8 Divas Tournament wygrywając wakat tytułu.
7	Eve		1	2010-04-12	69	Londyn	Raw	Eve była pierwszą kobietą która wygrała tytuł w UK, była też pierwszą Diva Search która wygrała tytuł.
8	Alicia Fox		1	2010-06-20	56	Uniondale (New York)	Fatal 4-Way	Był to Fatal 4-Way match (Alicia Fox, Eve Torres,Gail Kim & Maryse). Alicia Fox przypieła (pin) Maryse i wygrała tytuł.
9	Melina		2	2010-08-15	35	Los Angeles	SummerSlam (2010)
10	Michelle McCool		2	2010-09-19	63	Rosemont (Illinois)	Night of Champions (2010)	Był to unification match, gdzie tytuł został połączony z WWE Women's Championship.McCool przy drobnej pomocy Layli została WWE Unified Divas Championship WWE Divas Championship
11	Natalya		1	2010-11-21	70	Miami	Survivor Series (2010)	Był to Handicap match Layla & Michelle McCool vsNatalya.
12	Eve		2	2011-01-30	71	Boston	Royal Rumble (2011)	Był to Fatal-4-Way match (Eve Torres, Natalya, Layla, Michelle McCool).
13	Brie Bella		1	2011-04-11	70	Bridgeport (Connecticut)	Raw
14	Kelly Kelly		1	2011 czerwca 20	104	Baltimore	Raw	Widzowie głosowali z kim ma zmierzyć się Brie Bella
15	Beth Phoenix		1	2011 października 02	204	Nowy Orlean	WWE Hell in a Cell(2011)
16	Nikki Bella		1	2012 kwietnia 23	6	Detroit	Raw	Był to Lumberjack Match.
17	Layla		1	29 kwietnia 2012	140	Rosemont	Extreme Rules (2012)	Beth Phoenix zastąpiła Layla. Powodem była kontuzja Beth Phoenix
18	Eve Torres		3	2012 września 16	120	Boston, MA	Night of Champions (2012)	Kaitlyn przed walką została zaatakowana - stwierdzono uraz kostki, Eve zastąpiła ją. Wygrała i stała się 3 - krotna posiadaczką tytułu
19	Kaitlyn		1	2013 stycznia 14	98+	Houston, Texas	Raw 20th Anniversary special

Inaugural champion Michelle McCool po wygraniu tytułu na The Great American Bash (2008)

†	Obecna mistrzyni
<1	Tytuł posiadania poniżej 1 dnia

Stan na kwiecień 22, 2013.

Łączna ilość dni utrzymania pasa[edytuj]

Lp	Wrestler	Ilość posiadań	Ilość dni
1	Maryse	2	265
2	Eve Torres	3	261
3	Michelle McCool	2	218
4	Beth Phoenix	1	204
5	Layla	1	140
6	Melina	2	119
7	Kelly Kelly	1	105
8	Kaitlyn	1	98+
9	Mickie James	1	78
10	Brie Bella	1	70
11	Natalya	1	70
12	Alicia Fox	1	56
13	Nikki Bella	1	6
14	Jillian	1	<1